Ciudad Perdida & Tayrona Park

…Na een reis van 20 uur in plaats van 11 kwamen we aan in Santa Marta! 35 graden, zee, leuke hostels en lekker eten (Mexicaans, Italiaans…even geen rijst met kip of vis).

Een week eerder had Rik Robin ontmoet, een Nederlandse jongen. Hij wilde met ons de tocht naar Ciudad Perdida (de verloren stad) gaan maken. We konden kiezen uit 4,5 of 6 dagen en we besloten voor 4 te gaan.

In het kort: 2 dagen heenlopen door de jungle (de stad is alleen te voet bereikbaar), de 3e dag Ciudad Perdida bekijken in de ochtend. ’s Middags en de 4e dag teruglopen naar het beginpunt.

De eerste dag haalden we nog wat andere mensen op (vooral gezellige Nederlanders) en vertrokken we naar El Mamey. Na de lunch en nadat de ezels bepakt waren (inclusief levende kip voor het avondeten voor de volgende dag, zie foto) kon de tocht beginnen.

Dag 1 liepen we 3 uur (viel mee) en gingen we ’s middags naar een waterval. Na het avondeten en een paar potjes ezelen (kaartspel) gingen we onze hangmatten in. De volgende dag bleek dat iedereen slecht had geslapen in de hangmat. Gelukkig sliepen we de rest van de dagen in bedden!

Elke ochtend wekte onze gids ons rond 5.30 uur om vervolgens tot ongeveer 16.00 uur door te lopen naar het volgende kamp.

Tijdens de tocht liepen we door het tropisch regenwoud, zwommen we in riviertje en stonden we onder watervallen om even af te koelen. Met 35 graden en een hoge luchtvochtigheid hadden we dat wel nodig!

Net voordat we bij de stad aankwamen, beklommen we nog even 1200 trappen en toen…kwamen we aan bij Ciudad Perdida.

Ciudad Perdida is een stad (op 1200 m hoogte) die rond 700 gebouwd is door de Tayrona indianen. Zij hebben er 400 jaar over gedaan om de stad te bouwen. De stad bestaat uit ongeveer 150 terrassen waar de indianen huisjes op bouwden gemaakt van takken en een soort riet.

In 1972 is de stad ontdekt en veel begroeiing is nog niet weggehaald, waardoor maar een klein gedeelte van de stad zichtbaar is. Een van de redenen hiervan is dat de indianen die in het gebied wonen, niet willen dat het gehele gebied wordt blootgelegd en opengesteld wordt. Ook ligt er nog veel goud begraven in de stad en de indianen vinden dat dit bij hun thuishoort en niet mag worden tentoongesteld in een museum.

Het meest indrukwekkende vond ik het verhaal achter de stad: de manier waarop de mensen leefden, de ceremonies, het begraven van de doden.. En ook heel indrukwekkend waren de indianen die nu nog in de jungle leven. Allemaal dragen ze een soort witte jurk en hebben ze lange haren. Hierdoor is het verschil tussen mannen en vrouwen moeilijk te zien. Vrouwen zijn te herkennen aan hun blote voeten en dragen een ketting. Mannen dragen altijd schoenen en hebben een rugzak om.

Ik vond het een pittige, maar supervette tocht! In totaal hebben we 46 km gelopen. Dat lijkt niet zoveel maar we gingen vaak berg op, berg af. Onze groep bestond vooral uit Nederlandse mannen, die het leuk vonden om zo snel mogelijk bij het volgende kamp aan te komen, dus de competitie zat er goed in!

Na de jungletrek boekten we met een paar Nederlandse jongens die mee waren met de tour een dorm in Santa Marta. Vervolgens zijn we met de hele groep uiteten geweest en daarna zijn we de kroeg ingegaan!

Een dag later moesten we toch wel even uitrusten en hebben we heerlijk aan het zwembad gelegen.

De volgende dag vertrokken we naar Tayrona Park: stranden gelegen aan de Caribische kust en grenzend aan het tropisch regenwoud. Blauwe zee, palmbomen, de jungle op de achtergrond…

Vanaf de entree van het park bracht een busje ons alvast een stukje op weg. Vervolgens hebben we een uurtje door het regenwoud gelopen (en apen gezien!!). Bij het eerste strandje waar we aankwamen (Arrecifes) hebben we een tent geboekt en daarna zijn we verder gelopen naar de andere strandjes.

Het laatste strandje dat we bereikten, was El Cabo San Juan. Na een paar uur op het strand te hebben gelegen, besloten we terug te lopen naar onze camping. Maar, net op dat moment ging de zon onder.. Lopen door de jungle in het donker, niet weten waar onze camping was, zelfs de naam te zijn vergeten….. Haha, het duurde even, maar uiteindelijk vonden we ons tentje!

De volgende dag hebben we nog even aan het strand gelegen en daarna de bus teruggenomen naar Santa Marta.

En dan vandaag.. Rik en Robin zijn vertrokken naar Cartagena. Vanaf daar vliegt Rik over een paar dagen naar Bogota en dan naar Nederland.

Vanmorgen was het even een heel gek gevoel, om hier ‘alleen’ te zijn. Maar mijn volgende plannen zijn alweer gemaakt. Morgen neem ik de bus naar Palamino, een kustplaatsje 2 uur rijden hier vandaan!