3 weken in de amazone

…Eigenlijk zou ik tot en met vrijdag moeten werken, maar er was al een nieuwe vrijwilliger in het hostel en dus had ik ineens een extra vrij dag! En dat was wel fijn, nu had ik wat meer tijd om mijn spullen in te pakken en wat laatste dingen te regelen.

Nog één laatste avondje stappen met z’n allen in Taganga en toen was het echt tijd om te gaan. Pff, het viel niet mee om iedereen in het hostel gedag te zeggen…

Na twee uur slaap, vertrok ik naar het vliegveld in Santa Marta. Na anderhalf uur vliegen, een tussenstop in Bogota en nog een vlucht, kwam ik ’s middags aan in Leticia. Leticia is een kleine stad in de jungle op de grens van Colombia, Peru en Brazilie. Bijna iedereen rijdt op scootertjes (met de hele familie op 1 scooter is normaal!) en vis is dé specialiteit. Overdag is het heet, met af en toe een enorme tropische bui. En ’s avonds is het muggentijd!

Via via had ik gehoord dat hostel Mahatu erg leuk was, dus ik besloot daarheen te gaan. Ik had het niet zo in de gaten in Santa Marta, maar de hitte, het werken en het laat naar bed gaan, hadden me zo moe gemaakt. De eerste dagen in Leticia heb ik alleen maar geslapen!

De eigenaar van hostel Mahatu besloot een dag nadat ik was aangekomen, twee weken met vakantie te gaan. Twee andere jongens (Wesley en Benjamin) die al een tijdje in het hostel waren, zouden het hostel runnen. En dat was superleuk! We hadden een soort van eigen hostel de dagen daarna! Samen maakten we lunch en avondeten, er hing echt een relaxt sfeertje. Ik had niet gedacht zo lang in Leticia te blijven, maar het was echt heerlijk! Overdag huurden we een scooter en gingen we de omgeving verkennen. We reden naar dorpjes dieper in de jungle, zwommen met de locals, aten piranha’s.. Of even met de scooter naar Brazilie om alcohol te kopen, dan naar Peru om mijn immigratiestempel te halen en dan weer terug naar Colombia. En dat allemaal in één uur!

Isla de los monos, het apeneiland, stond ook nog op mijn lijstje. Samen met drie andere meiden regelden we een bootje dat ons binnen een uur naar het eiland zou brengen. Maar dat uur werden er drie! Het klopt niet altijd wat de locals hier zeggen… Eenmaal aangekomen kregen we bananen en nootjes en gingen we wat dieper de jungle in. Opeens kwamen er vanuit alle kanten apen uit de bomen gesprongen! Dat was echt hilarisch!

En toen, 16 mei, was mijn verjaardag! Omdat het hier zeven uur vroeger is dan in NL, had ik ’s morgens  al veel berichtjes van jullie op facebook en mijn mail. Dat was al een heel leuk begin van de dag! Na een dagje scooter rijden, bakte ik samen met Henriet een appeltaart, er werden liedjes voor me gezongen en s avonds gingen we uiteten!

Een dag later dan gepland (ik vond het zo fijn in het hostel) nam ik samen met Patrick (een Duitse jongen) een motorbootje vanuit Leticia naar Santa Rosa; vanuit hier vertrekt la lancha (de boot) naar Iquitos. Een paar uur voor vertrek zochten we een goed plekje op de boot. Er waren twee opties: de snelle boot (die zou 12 uur doen over de boottrip) of de langzame boot (4 dagen). We kozen voor de laatste en zochten een plekje voor onze hangmat op de bovenste verdieping.

De boottocht kostte ons € 13,- inclusief drie maaltijden. Maar, ik was blij dat we zelf wat eten hadden meegenomen, want we kregen vooral rijst met kip en kip met rijst te eten.

Na een beker avena (soort warme rijstepap) en een paar slokken aguardiente, probeerden we te slapen. Dat was nog niet zo makkelijk, want iemand van de staff had ons verteld dat er s nachts regelmatig locals met hun boot naar onze boot vaarden, op de boot klimmen en onze spullen meenemen. Echt relaxt was ik dus niet… Naast dat besloot de staff om om 3.00 ’s nachts het geld van de boottrip op te halen?! En om 6.00 uur maakten we een twee uur durende stop in een dorpje waar de lancha grondig gecontroleerd werd op drugs. Sowieso stopten we regelmatig om mensen op te halen of af te zetten.

Wat ik helemaal niet verwacht had, was dat er veel mensen aan de rivier wonen. Soms stonden er 1 of 2 huisjes in the middle of nowhere, maar vaak waren het kleine dorpjes waar we voorbij vaarden. Vrouwen die kleren aan het wassen waren, mannen aan het vissen, kinderen aan het spelen…

Overdag lazen wij boeken, kletsten we met de locals, genoten we van het uitzicht en zagen we regelmatig dolfijnen voorbij zwemmen. ’s Avonds als de zon onder was, probeerden we kaaimannen te spotten en wauw, weer was er die supermooie sterrenhemel. Alleen daarvoor al zou ik naar de jungle gaan!

Na 3 dagen varen over de Rio Amazonas kwamen we al aan in Iquitos.

Iquitos is een grote, best wel vieze stad, dus heel lang wilden we hier niet blijven! Na de boottrip en een nachtje bij een locale familie (zonder stromend water en elektriciteit) vonden we dat we wel een beetje luxe verdiend hadden, dus besloten we naar een duurder hotel te gaan, met warme douche en tv!

Ook bezochten twee parken. Eentje was een opvangplek voor gewonde zeekoeien. In het andere park voerden we kaaimannen, piranha’s en de grootste zoetwatervissen in de amazone.

Omdat we de vorige boottrip zo gaaf vonden, kochten we een ticket naar Yurimaguas (een plaatsje een paar honderd kilometer ten zuiden van Iquitos). Deze trip was ongeveer hetzelfde als de vorige. We zochten een plekje voor onze hangmat naast twee andere toeristen. En daar gingen we weer…een paar dagen varen op de rivier. Als het eten klaar was, werd er met de bel geklingeld en wisten de locals niet hoe snel ze uit hun hangmat moesten komen. Ze vlogen de trap af om eten te halen! Dit keer waren er erg veel jonge Peruanen aan boord. Na 3 dagen van starende blikken, gefluit, hola guapa! en een liefdesverklaring, kwamen we aan in Yurimaguas.

Vanuit daar namen we een auto naar Tarapoto en dat is waar we nu zijn. Over een paar dagen vliegen we naar Lima, want over een week zit mijn reis er op.

De afgelopen drie maanden waren super! Ik heb veel leuke mensen ontmoet, alles gedaan en gezien wat ik wilde doen! Laat de zomer; het lekkere weer, de feesten & de wijntjes maar komen!!

9 juni ben ik s avonds weer in NL!! Zin om iedereen weer te zien!